«Երբ գնում ես Հայ Առաքելական Եկեղեցի, դառնում ես ոչ միայն քրիստոնյա նաև հայրենիքի մի մասը, երկրիդ մասին մտածող մարդ». 26-ամյա Տիգրանի խոսքն է: Համոզված է՝ հենց եկեղեցու շնորհիվ է լցրել իր կյանքում եղած բացը, բացահայտել ոչ միայն ինքն իրեն, Հայ Եկեղեցին նաև մեր հայրենիքը: 

«Եկեղեցին ուղիղ կապված է հայրենիքի հետ: Պատահական չէ, որ ամենօրյա աղոթքներով մարդիկ խնդրում են Աստծուն՝ անսասան պահել մեր զորքը, սահմանները: Մեր աղոթքներում հիշում ենք մեր գերիներին, կարիքավոր մարդկանց, բոլորին»,- նշում է նա:

Ծրագրավորող Տիգրան Մանուկյանը քառօրյա և 44-օրյա պատերազմների մասնակից է: Նոր Նորքի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու «Որդիք Լուսոյ» երիտասարդաց միության անդամ է: Շատ է կարևորում եկեղեցու համայնքային կյանքը, քանի որ կարծում է՝ այն օգնում է հասկանանք՝ մենակ չենք: Երբ միավորվում ենք, կարող են լինել մեծ փոփոխություններ, իսկ մեզ այսօր միավորել կարող է Հայ Առաքելական Եկեղեցին։ Ստանալ Սուրբ Հաղորդություն, աղոթել, ապրել համայնքային կյանքով. երբ սկսենք ապրել այս բանաձևով, մեր կյանքում կզգանք փոփոխությունը: Հետագայում փոփոխություն կլինի նաև մեր երկրում:

Վերադարձ՝ դեպի լույսը

Տիգրանը տարիներ առաջ եղել է աղանդավորական կազմակերպության անդամ: Տարիներ շարունակ այնտեղ լսել է, որ Առաքելական Եկեղեցում բացակայում են հոգևոր զրույցները, ակտիվ կյանքը, առհասարակ հոգևորի պակաս կա:

«Երբ շատ տեղեկացված չես, հասուն չես, գնում ես զգացմունքներին հետևելով: Մի օր հասկացա՝ ինձ մի բան պակասում է, կարծես դատարկություն է, կարծես մի ուժ ինձ կանչեց եկեղեցի»,- պատմում է նա:

Նոր Նորքի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցում մասնակցել է Սուրբ Պատարագի, ու ամեն բան փոխվել է:
 

«Սուրբ Պատարագին մասնակցեցի կեսից ու բավարարվածություն զգացի, որոշեցի մյուս անգամ գալ ավելի շուտ: Հաջորդ անգամ, երբ քահանան ասաց. «Խաղաղություն ամենեցուն», ինձ թվաց իմ մեջ եկավ մի մեծ, երկնային խաղաղություն: Ես ոչ մի բան չէի հասկանում, բայց զգում էի, որ այնտեղ հարազատ է»,- պատմում է 26-ամյա երիտասարդը:
 

Դիմել է Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու հոգևոր հովվին՝ Տեր Աշոտ քահանա Սաֆարյանին, որ ներգրավվի եկեղեցու կյանք ու հասկացել, որ այն բավականին ակտիվ է: Ունեն երիտասարդաց, տիկնանց, տղամարդկանց միություններ, կիրակնօրյա դպրոց: Անդամներով հաճախ հավաքվում են, իրականացնում տարբեր ծրագրեր: Նշում է՝ ամենօրյա այցելությամբ նորովի է բացահայտում մեր Եկեղեցին, որտեղ ցանկացած իր ունի իր խորհուրդը: Երբ չգիտենք այդ ամենը, կարող է թվալ, թե սովորական դուռ է, սյուներ, սրբապատկեր: Երբ սկսում ենք սովորել, հասկանում ենք արժեքը, մեր հոգին լցվում է: Առհասարակ, հոգևոր կյանքն օգնում է դառնալ ավելի լավը:

«Երբ գիտակցելով ես ստանում Սուրբ Հաղորդություն, դառնում ես եկեղեցու մի մասը, այն հնարավորություն է տալիս՝ մեղքերից ազատվելու նաև ինքդ քեզ արժևորելու: Հասկանում ես, որ տիեզերքի ստեղծողը գալիս է քո մեջ: Դու էլ սկսում ես քո լույսը տալ ուրիշներին: Երբ շփվում ես Աստծո հետ, հասկանում ես, որ այլևս չես կարող ապրել վատ սովորություններով: Հոգևոր մարդը, երբ մեղք է գործում, սկսում է դրա դեմ պայքարել, փորձում է դառնալ ավելի լավը: Մարդիկ մեր մեջ եղած փոփոխությունները հաճախ կարող են չտեսնել, բայց Աստված տեսնում է»: 
 

Տիգրանը, հետագայում, եկեղեցում է ծանոթացել իր ապագա կնոջ հետ։ Երիտասարդը պնդում է՝ կան հարցեր, որոնց լուծումը կարող է տալ միայն հոգևոր կյանքը: Եկեղեցու միջոցով հասկանում ես՝ ամեն պահի կարող ես շփվել Արարչի հետ: Այդ հավատքն էլ օգնում է լուծել ցանկացած խնդիր: 
 

Անի Ավագյան