Առատաձեռն տանուտերի և մշակների առակը 
(Մատթ. 20: 1-16)  


«Երկնքի արքայությունը նման է մի տանուտերի, որ առավոտյան ելավ իր այգու համար մշակներ վարձելու։ Եվ մշակների օրավարձը մեկ դահեկան սակարկելով՝ նրանց ուղարկեց իր այգին։ Եվ առավոտյան ժամը իննի մոտ դուրս ելնելով՝ տեսավ ուրիշների, որ պարապ կանգնել էին հրապարակում։ Նրանց էլ ասաց. «Դո՛ւք էլ գնացեք իմ այգին, և ինչ որ արժան է, կտամ ձեզ»։ Նրանք ևս գնացին։ Եվ դարձյալ դուրս ելնելով կեսօրին ու կեսօրից հետո ժամը երեքի մոտ՝ նույն ձևով արեց։ Եվ ժամը հինգի մոտ դուրս ելնելով՝ գտավ ուրիշների, որ պարապ կանգնել էին. նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ եք այստեղ ամբողջ օրը պարապ կանգնել»։ Նրան ասացին. «Որովհետև մեզ ոչ ոք չվարձեց»։ Նրանց ասաց. «Դո՛ւք էլ գնացեք այգին, և ինչ որ արժան է, կստանաք»։ Եվ երբ երեկո եղավ, այգու տերը իր գործավարին ասաց. «Կանչի՛ր մշակներին և տո՛ւր նրանց վարձը՝ սկսած վերջիններից մինչև առաջիններր»։ Երբ եկան ժամը հինգի մոտ վարձվածները, յուրաքանչյուրը մեկ դահեկան ստացավ։ Աոաջիններն էլ գալով՝ կարծում էին, թե ավելի կստանան, բայց նրանք էլ յուրաքանչյուրը մեկ դահեկան ստացան։ Երբ առան, տրտնջում էին տանտիրոջից ու ասում. «Դրանք՝ այդ վերջինները, մեկ ժամ գործ արեցին, իսկ դու դրանց հավասար արեցիր մեզ, որ տարանք օրվա ծանրությունը և տոթը»։ Նա պատասխանեց նրանցից մեկին և ասաց. «Ընկե՛ր, քեզ չեմ զրկում, չէ՞ որ ինձ հետ մեկ դահեկանի սակարկեցիր. ստացի՛ր քոնը և գնա՛.  այս վերջիններին կամենում եմ տալ որքան և քեզ. միթէ իրավունք չունե՞մ իմ ունեցածի հետ վարվելու, ինչպես կամենում եմ։ Կամ թե՝ նախանձո՞ւմ ես, որ ես առատաձեռն  եմ»։   Այսպես,  վերջինները  առաջին   պիտի   լինեն,   և   առաջինները` վերջին, որովհետև բազում են կանչվածները, բայց սակավ են ընտրյալները»։ 

Մեկնություն