Qahana.am կայքի այս շաբաթվա զրուցակիցը «Շողակաթ» հեռուստաընկերության տնօրեն Մանյա Ղազարյանն է:

Հոգևոր միակ հեռուստաալիքի ղեկավարն եք, անելիքն անասելի մեծ է: Ինչպե՞ս եք կողմոնորոշվում, հեռուստադիտողի համար ի՞նչ բովանդկակությամբ հոգևոր հաղորդաշարերն են առաջնային:
 

Առաջնայնությունը ժամանակն է թելադրում:  Երբ  որպես հեռուստաստուդիա առաջին քայլերն էինք անում, առաջնային խնդիրը, որ Վեհափառ Հայրապետը, այն ժամանակ`  ԱՀԹ առաջնորդական փոխանորդը,  դրեց մեր առջև,  այնպիսի ծրագրերի ստեղծումն էր, որոնք  մարդուն եկեղեցի տանող ճանապարհը ցույց կտային:     Հիմա  արդեն, փառք Աստծո,  եկեղեցին  այնպիսի մասշտաբային  գործունեություն է ծավալում, այնքան շատ են պատրաստված, սիրված, հեղինակություն վայելող հոգևորականները, որ  եկեղեցիները լցվել են հավատացյալներով և, որ պակաս կարևոր չի, երիտասարդ  հավատացյալներով:   Դպրոցներում  կրոնի պատմության դասավանդումը էական բան է  փոխել կրոնական դաստիարակության հարցում, տարրական շատ ու շատ բաներ, որոնց մասին  խորհրդային սերունդը պատկերացում անգամ չուներ, հիմա գիտեն նույնիսկ  դպրոցահասակ երեխաները: Հիմա արդեն  առաջնային խնդիրը քրիստոնեական հավատի և Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանանքի հանրային քարոզչությունն ապահովելն   է:  Վեհափառ Հայրապետն ամեն առիթով շեշտում է, որ հասարակության բարեփոխման,  ժողովրդավար պետության կերտման գլխավոր պայմանը քրիստոնեական բարոյականության, քրիստոնեական արժեքների հաստատումն է մեր կյանքում և անհատի հոգևոր զարգացումը: Մենք  փորձում ենք դա անել`   պատրաստելով այնպիսի  հեռուստածրագրեր, որոնք  կնպաստեն եկեղեցու խորհուրդների, տոների, ծեսերի, սուրբգրային մեկնությունների հանրայնացմանը:  Շատ ենք կարևորում հեղինակավոր գործիչների վկայությունները մեր եթերում,  երբ մարդիկ  ներկայացնում են իրենց անձնական ապրումը, անձնական փորձը և խոսում են այն մասին, թե հավատի միջոցով ինչպես է  փոխվել իրենց կյանքը:  Իսկ ընդհանրապես, առաջնայնությունների հարցում  կողմնորոշվելու համար,  պարզապես  հետևում ենք  եկեղեցու մարտավարությանը  և  հետևում ենք  հայեցակարգային այն   դրույթներին,  որոնք հաստատվում են մեր հոգևոր առաջնորդների և մասնավորապես   հեռուստաընկերության հիմնադրի`  Վեհափառ Հայրապետի կողմից:
 

Հոգևոր-քարոզչական ծրագրերից բացի  մենք փորձում ենք  ներկայացնել մեր եկեղեցին որպես ազգաստեղծ գործոն, որպես անհատին և ազգին փրկության առաջնորդող հաստատություն,  որպես ինքնակազմակերպման գործոն, որպես պետականաստեղծ  և պետությանը աջակցող գործոն, որպես պետության բարոյական արժեհամակարգ ստեղծող հաստատություն և այլն:
 

Իհարկե`  ահռելի է պատասխանատվությունը, որ մեր համեստ ուժերով ստանձնել ենք, բայց ես ուրախ եմ, որ ունենք  հրաշալի  աշխատակազմ, որ սրտացավ է   մեր եկեղեցու համար,  ունենք մեր հոգևոր հայրերի օժանդակությունը  և մեր    բարերարների աջակցությունը, որոնք որոշ չափով   թեթևացնում են հեռուստաընկերության ֆինանսական բեռը:

Նոր նախագծեր իրագործելիս առաջնորդվո՞ւմ եք սեփական ճաշակով, փորձով: Ի՞նչ եք հաշվի առնում՝ ռեյտինգներին, սոցիոլոգիական արդյունքերի տվյալների վստահո՞ւմ եք, հաշվի առնո՞ւմ եք հեռուստածրագիր կազմելուց:

Նոր նախագծեր  հաստատելիս`  դրանք դիտարկվում են հեռուստաընկերության հայեցակարգին համապատասխանության տեսանկյունից:  Ստեղծագործական խորհուրդը, որ գործում է հեռուստաընկերությունում,  լծակից է  տնօրենին և  ես ուրախ եմ, որ այդ կազմում վստահելի, պրոֆեսիոնալ և  իրենց գործին  նվիրված անձիք են: Որևէ առաջարկ, որ ստանում է հեռուստաընկերությունը, նախ պետք է  ստանա ստեղծագործական խորհրդի հավանությունը`  գեղարվեստական ղեկավար Արա Շիրինյանի,  ծրագրերի տնօրեն Արա Գալոյանի, գլխավոր օպերատոր Սուրեն  Տեր-Գրիգորյանի,  բաժինների  պատասխանատուներ Նելլի Ռաֆայելյանի, Հերմինե Ստեփանյանի, Աննա Սարգսյանի: Հիմնականում  դա անում ենք համախորհուրդ  այն հոգևորականների հետ, որոնք հաճախ են լինում «Շողակաթում» կամ  առանձին հեռուստաշարքեր են վարում, ինչպես, օրինակ` նախկինում` Բագրատ Սրբազանի, Վարդան սրբազանի, հիմա` հայր Ռուբենի, Տեր Վահրամի: Դրանից հետո  ծրագիրն  ուղարկվում  է Մայր Աթոռ`  մեր հոգևոր հայրերի կարծիքն ու նկատառումներն իմանալու համար: Ընտրություն կատարելիս առաջնային կարևորությունը ծրագրի հոգևոր լիցքն է, բովանդակությունը և իհարկե` ստեղծագործական  մոտեցումն ու  պրոֆեսիոնալիզմը: 

Եթե վարկանիշ ասելով նկատի ունենք հեռուստալսարանի տարողությունը, այլ խնդիր է, եթե նկատի ունենք վստահության աստիճանն ու հեղինակությունը`  այլ: Որքան ինձ հայտնի է, աշխարհում գոյություն ունեցող,  ճանաչված հոգևոր-մշակութային ոչ մի ալիք չի կարող մրցակցել զվարճալի կամ ժամանցային հաղորդումներ հեռարձակող ալիքների հետ`  հեռուստադիտողների թվաքանակի առումով:  Բայց շատ հաճախ, երբ  մարդկանց հարցնում եք` ինչ հեռուստաալիքի են նախապատվությունը տալիս, տեսնում եք, որ   կարևորում են  հենց հոգևոր մշակութային ալիքները`  դրանց կրթական, ճանաչողական, մարդու ինքնազարգացմանը  նպաստող  առաքելության համար: Մենք նախընտրում ենք  մնալ այդ ալիքների  շարքում  և այդ ալիքների կամ այդպիսի հաղորդումների  հետ մրցակցել կամ նրանցից սովորել:

Ունեք մանկական հաղորդաշարեր, թարգմանում եք խրատական մուլտֆիլմներ և ֆիլմեր, երեխաների կողմից սիրված հաղորդումներ: Հաջողությամբ կարողանո՞ւմ եք լրացնել երեխաների քրսիոտենական գիտելիքի պակասը: «Շողակաթ» հ/ը մանկական հատկապես ո՞ր հաղորդաշարն է սիրված ձեր հանդիսատեսի կողմից: Մանկական, պատանեկան, երիտասարդական նոր նախագծեր կա՞ն:

Մանկական լսարանին գրավելը, մանկական հաղորդումներ պատրաստելն   ամենաբարդն է և ամենաաշխատատարը: Մանավանդ որ  չափազանց քիչ են  մանկական հաղորդումներ պատրաստող  որակյալ  մասնագետները: Դրա համար ոչ միայն հեռուստատեսության մասնագետ է պետք լինել, այլև հոգեբան,  երեխաներին որպես հավասարի վերաբերվելու կարողություն: Բարեբախտաբար այդպիսի մասնագետ ունենք: Մանկական հաղորդումների պատասխանատուն`  Հերմինե Ստեփանյանը, շատ լավ գիտի`  ինչ  է նշանակում  երեխային վերաբերվել որպես անհատականության,  ինչպես չի կարելի երեխային ծանրաբեռնել «պետք է»-ներով ու «չի կարելի»-ներով: Հերմինեի շնորհիվ   երեխաները, որոնք գալիս են Շողակաթ`  հաղորդումներ վարելու,  չեն կորցնում անկեղծությունը, իսկ երեխայի անկեղծությունը ամենակաշառող  բանն է: Մեր   մանկական հաղորդումների հաջողությունը, կարծում եմ`  նախ և առաջ պայմանավորված է դրանով: Եվ իհարկե, ստեղծագործական այն ներուժով, որ ունի այդ բաժինը և բաժնի ղեկավարը: Ուրախ եմ, որ «Շողակաթում» կան սիրված մանկա-պատանեկան  հաղորդումներ,  հաճախ մեր հաղորդումների համար գրված երգերը  լսում ենք տարբեր բեմերում և փառատոններին: Հաճախ են ծնողները դիմում մեզ`  մանկական հաղորդումների ամբողջական տեսագրություններն ունենալու խնդրանքով:

«Շողակաթ» հ/ը առաջնորդվում է ոչ թե «շուկայական պահանաջարկով», այլ ձևավորում է ճաշակ և պահանջարկ: Ձեր թիմին որքանո՞վ է դա հաջողվում անել:

Անշուշտ, շուկայական պահանջարկով չենք առաջնորդվում, եթե նկատի ունեք  լավ վաճառվող հաղորդումը: Բայց  հասարակությանը  հուզող խնդիրներին փորձում ենք  անդրադառնալ մեր տաղավարային հաղորդումներում`  «Երրորդ  հազարամյակ», «Թեմա», «Օր վեցերորդ» ծրագրերում:  Մեր թիմը  ճաշակ ձևավորում է թե ոչ`  դա Ձեր  և հեռուստադիտողի որոշելիքն է:

Ինչ 3 ցանկություններ կուզենայիք իրականացնել Ձեր հեռուստաընկերության գործուենության մեջ:

Ցանկությունները  և երազանքները շատ են, հազիվ թե երեք ցանկությամբ  կարողանամ  սահմանափակվել: Բայց   առաջնայինների մեջ  կառանձնացնեմ մի քանիսը: Նախ` կուզեինք  մեր ֆինանսական միջոցները բավարարեին «Իմ քահանան» հեռուստաշարի օրինակով ստեղծելու այնպիսի հաղորդաշարեր, որոնցով կներկայացնեինք և ճանաչելի կդարձնեինք  հեռավոր գյուղերում, սահմանամերձ տարածքներում, բանակում  ծառայող  մեր քահանաներին, որոնք հերոսական գործ են անում`  դժվարին, երբեմն`  ահավոր  սոցիալական պայմաններում: Ցույց տալու համար   եկեղեցու  առաքելության այն գիտակցությունը,  որ ունեն այդ մարդիկ և այն ծանրությունը, որ  կրում են իրենց ուսերին: Եվ այն հավատարմությունը, որ ունեն իրենց եկեղեցու,  իրենց  առաջնորդի ու  նրա տեսիլքների նկատմամբ:

Շատ կուզենայինք  նյութական հնարավորությունն  ունենալ ստեղծելու Ավետարանի քարոզչությանը նպաստող  նոր հաղորդաշարեր, որոնք նույնքան սիրված կլինեին, որքան «Մարկոսի Ավետարանը» հեռուստաշարն է, որը վարում է  Տ. Մարկոս  քահանա Մանգասարյանը:

Արդեն քանի տարի է`  միջոցներ ենք փնտրում  ստեղծելու «Հայ Առաքելական եկեղեցի» պատմական  ֆիլմաշար, որով  կներկայացվեր մեր եկեղեցու ամբողջ պատմությունը և  առանցքային այն նշանակությունը, որ ունեցել է և ունի մեր ժողովրդի կյանքում: Հիմա մասամբ դա իրականացվում է «Ազգապատում»  հաղորդաշարի միջոցով, որի համար անչափ  շնորհակալ ենք Արտակ Գնունուն`  իր անշահախնդիր մասնակցության  համար: 

Շատ կուզենայինք, որ մեր հեռուստաընկերության ազդականչերը հասանելի և սպասված լինեին ամբողջ աշխարհում:

Եվ եթե ընդհանրացնելու լինեմ բոլոր ցանկություններս, շատ կուզենայինք մեր աշխատանքով թեկուզ  մի փոքր համաքայլ ընթանալ այն  անհավանական  բարեփոխումներին, որոնք  կատարվում են  մեր եկեղեցում:      

Վեհափառ հայրապետը որքան հաճախ է այցելում իր հիմնած հեռուստաընկերություն, արդյո՞ք մասնակցում է շողակաթցիների ստեղծագործական աշխատանքներին, ունի՞ նախընտրած  հաղորդում:

Չգիտեմ` Վեհափառ Հայրապետը ունի նախընտրած հեռուստահաղորդում, թե ոչ, բայց  մի բան բոլորս շատ լավ գիտենք, որ մեր ամենաանաչառ և ամենախիստ քննադատը Վեհափառն է:  Երբեմն այնպիսի նուրբ դիտարկումներ է անում, ընդ որում`  ոչ միայն բովանդակությանն առնչվող, այլև ստեղծագործական  լուծումներին, որ զարմանալ կարելի է:  Մի անգամ, օրինակ, մի տեսահոլովակի  սցենարի վրա էինք աշխատում և ոչ մի կերպ չէինք կարողանում  լուծումը գտնել: Օրեր շարունակ տարբերակներ էինք փորձում,  արդյունքը ոչ մի կերպ, ոչ մեկիս  չէր գոհացնում:  Դա անիմացիոն  տեսահոլովակ էր, որի ավարտին ֆիգուրները պետք է ձևավորեին  քրիստոնեական խորհրդանիշ,  և խորհուրդը, պատգամը հենց այդ ձևավորման ընթացքը պետք է թելադրեր: Շատ պատահական Վեհափառն այցելեց  ստուդիա և  հետաքրքրվեց`   ինչի վրա ենք աշխատում: Եվ միանգամից, նույն պահին  լուծումն առաջարկեց: Այդ տեսահոլովակը  նույն տարում միջազգային մրցանակի արժանացավ և երբ  ռեժիսորը սկսեց հարցազրույցներ տալ, թե ինչպես է մտահղացել, ինչպես է տեղծել տեսահոլովակը,  խմբի  անդամները մի քիչ սրտնեղություն ապրեցին և նույնիսկ որոշ  ներքին լարվածություն առաջացավ: Պետք է խոստովանեմ, որ մի քիչ ամոթով եմ հիշում` մեծահոգության ինչ դաս տվեց մեզ Վեհափառ Հայրապետը:

Հիմա, ցավոք սրտի,  հաճախ չենք  արժանանում Վեհափառի այցելությանը, բայց երբ նոր էինք սկսում և հոգևոր հաղորդումներ պատրաստելու  փորձառություն բոլորովին չունեինք,  ավելի հաճախ էր մեզ մոտ լինում: Եվ որքան էլ գոհացնող լիներ աշխատանքը,  երբեք չէր բավարարվում  արդյունքով,  ասում էր, որ կարող ենք ավելին անել: Եվ մենք իսկապես սկսում էինք հավատալ, որ կարող ենք և ավելին անել: Եթե որևէ  հաջողություն ունեցել ենք, հենց  այդ հավատի շնորհիվ է եղել: 

Ի՞նչ նշանակություն ունի ձեզ համար Մյուռոնօրհնության արարողության լուսաբանումը: 

«Շողակաթ» հեռուստաընկերությունում իմ պաշտոնավարության ընթացքում երրորդ անգամ է, որ արժանանում եմ Մյուռոնօրհնության սրբազան արարողությանը լուսաբանելու շնորհին: Հոգևոր նշանակությամբ բացառիկ արարողություն է, որին սևեռված է ամբողջ հայության ուշադությունը՝ անկախ նրանից, թե աշխարհի որ ծայրում է ապրում: Օրեր առաջ արդեն հազարավոր ուխտավորներ են ժամանել տարբեր երկրներից: Մայր Աթոռը բազմաթիվ հյուրեր ունի այլ երկրներից: Մեր լարվածությունն ու հուզմունքը մեծ է, հեռուստաընկերությունը ջանում է անել հնարավորը: Իսկ որպես հայ եկեղեցու մեծ ընտանիքի անդամ՝ երջանիկ եմ, որ մասնակից եմ լինելու մեր ժողովրդի համար պատմական այդ իրադարձությանը և բոլորի հետ աղոթելու եմ մեր երկրի լավագույն ապագայի համար: Աղոթելու եմ, որ իմ ընտանիքը ապրի իմ երազած երկրում:

Զրուցեց՝ Էլիզա Մանուկյանը