Տնից աշխատավայր հասնելիս անցնում եմ երեք եկեղեցու կողքով։ Եվ ամեն առավոտ աչքիս առաջ նույն տեսարանն է․ մարդկանցից շատերը սպասում են, թե երբ է երթուղայինն անցնելու եկեղեցու մոտով, որպեսզի հասցնեն խաչակնքվել: Հենց որ տեսնում են եկեղեցին՝ ժպտում են, խաչակնքվում ու խոր հոգոց հանելով՝ կրկին խորասուզվում մտքերի մեջ։
Այս տեսարանը կարելի է տեսնել ոչ միայն երթուղայինում։ Հայ քրիստոնյան ամեն տեղ եկեղեցի է փնտրում՝ իր քաղաքում, արտերկրում, դպրոցի կամ աշխատանքի ճանապարհին։ Ուր էլ գնա՝ առաջին հարցն է` այստեղ եկեղեցի կա՞։
Այս հարցը տանջում էր նաև Նուբարաշեն համայնքի բնակիչներին, սակայն երեք տարի առաջ ապրիլի 25-ին նրանք ստացան իրենց աղոթքների պատասխանը, և այժմ այս համայնքը ևս ունի իր աղոթատեղին։
Արարատյան Հայրապետական թեմի առաջնորդական փոխանորդ Տեր Նավասարդ արքեպիսկոպոս Կճոյանի օրհնությամբ ապրիլի 25-ին հաջորդող շաբաթ օրը հաստատվել է Նուբարաշենի Ս. Նահատակաց եկեղեցու ուխտի օր։ Այս տարի այն նշվեց ապրիլի 28-ին։
Օրվա առթիվ մատուցվեց Սուրբ և անմահ Պատարագ։ Պատարագիչն էր եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Բարդուղիմեոս քահանա Հակոբյանը։ Հավարտ Ս․ Պատարագի եկեղեցու բակում տեղի ունեցավ մատաղի հյուրասիրություն և տոնական միջոցառում, որին մասնակցեցին Նուբարաշենի Մարզամշակույթային տան սաները:
Եկեղեցին երկրի վրա իրականացնում է հոգևոր առաքելություն` առաջնորդելով հոգու փրկության, հավիտենական կյանքի։ Սակայն միայն եկեղեցի կառուցելով փրկագործություն տեղի չի ունենում, հարկավոր է, որ յուրաքանչյուր հավատացյալ ինքն իր մեջ կրի եկեղեցին, իր անձը լինի կենդանի տաճար և իր հաստատուն հավատքով կենդանացնի հայոց տաճարները։ Ինչպես Ս. Պողոս առաքյալն է ասում. «Դուք նույնպես Աստծո կենդանի տաճար եք, և Աստծո հոգին ձեր մեջ է բնակված»:
Հասմիկ Թամամյան