Կանաչ Միւռոնի այն փոքրիկ կաթսան մի ակնթարթի մէջ մեծանում` անեզր, լայնատարած մի ծով է դառնում, որ ողողում է հայաբնակ ողջ աշխարհը, դրախտի բուրմունք, երկնային ամենառատ շնորհ սփռելով ամեն տեղ` նոյն շնորհն անխտիր մեծատան ապարանքում և թշուառ պանդուխտի հալածանաց յարկի տակ. շնորհաբաշխ այդ սուրբ միւռոնի ամեն մի կաթիլ, հայ մանուկների ճակատին դրոշմած` դարձնում է նոցա լուսակէզ գառներ և Ս. Լուսաւորչի փարախը ժողովում, Անմահ Երկնաւոր Գառան շուրջը (Կարապետ եպս. Տեր-Մկրտչյան, 1897 թ.):
Տ. Զաքարիա վրդ. Բաղումյան