Փոքրիկ տղան հոր ծնկներին նստած խաղում էր, և իմիջիայլոց հարցրեց հորը.

- Հայրիկ, իսկ քո հոգին ապահովագրվա՞ծ է:
- Ինչո՞ւ ես հարցնում, որդիս, - զարմացավ հայրը:
- Ես լսեցի, որ հորեղբայր Միշան ասում էր, թե դու ապահովագրել ես մեր տունը, կահույքը, անգամ մայրիկին, սակայն հոգուդ մասին բոլորովին չես մտածում: Հայրիկ, լավ կլիներ, որ հոգիդ էր ապահովագրեիր:
Հայրը չգիտեր, թե ինչ պատասխանել որդուն: Եղբայրը հաճախ էր իր հետ զրուցում հոգու փրկության մասին, սակայն նա ուշադություն չէր դարձնում եղբոր խոսքերին: Սակայն որդու հետ զրույցը հասավ նրա հոգու խորքը, և նա շուտով դարձի եկավ և ճանաչեց Տիրոջը: Չէ՞ որ Տիրոջ միջոցով է, որ մեր հոգին ունենում է հարատև ապահավագրության:

Ռուսերենից թարգմանեց Լարիսա Նավասարդյանը