Ջեյսընը կայարանում էր, ձեռքին՝ բանակային պայուսակ: Հրամանատարն իրեն պատվիրել էր նստել «Ճշմարիտ և մաքուր» նշմամբ գնացքը: Սակայն Ջեյսընը կարծես մոռացել էր այդ պատվիրանը, հատկապես երբ մոտեցավ սքանչելի ու հարմարավետ մի գնացք և ազդարարեց. «Բոլորդ ներս»: Առանց մտածելու և անգամ հարցնելու, թե ուր էր մեկնում գնացքը, Ջեյսոնն իսկույն բարձրացավ վագոն, նստեց կաշվե փափուկ նստարանին: Գնացքը շատ հարմարավետ էր, մաքուր, զգացվում էր բույրը համեղ ուտելիքի, որը վագոնավարը պատրաստվում էր մատուցել: Չնայած դրան, նա փոքր-ինչ անհանգիստ էր, բայց չգիտեր՝ ինչու: Շուտով Ջեյսընը նկատեց, որ թեև վագոնավարը շատ ուշադիր էր և լավ էր սպասարկում, սակայն այն տպավորությունը կար, թե նա սպասում էր հարմար պահի՝ վրա պրծնելու և ճանկերն իր մարմնում խրելու համար: Պատուհանից դուրս նայելիս Ջեյսընի սիրտը ճմլվեց. մի՞թե իրենք թշնամու տարածքում են, ո՞ւր է գնում գնացքը: Նա մեղադրում էր իրեն, որ նախապես դա չէր պարզել: Սկսեց փնտրել «Ճշմարիտ և մաքուր» նշումը, բայց ոչ մի տեղ չտեսավ: Ցավով հասկացավ, որ նստել էր թշնամու գնացքը: Մտածեց գնացքից դուրս թռչելու մասին, սակայն գնացքն ընթանում էր շատ արագ: Հարցրեց, թե երբ էր հաջորդ կանգառը, սակայն վագոնավարը չպատասխանեց՝ փոխարենն առաջարկելով ըմպելիք: Ջեյսընն ավելի ու ավելի էր անհանգստանում: Շուտով գնացքը կանգ առավ բանտի նման մի վայրի մոտ և նրան տեղավորեցին խոնավ, կեղտոտ, բանտախցի նման մի սենյակում: Իրականում նա թշնամու թակարդում էր:

Լավ էր, որ քիչ անց Ջեյսոնը հիշեց իր գրպանում եղած ռադիոն և կապ հաստատեց հրամանատարի հետ:
- Ես սխալ գնացք եմ նստել և թշնամու թակարդում եմ, չեմ կարող փախչել: Օգնեցեք ինձ, խնդրում եմ: Ցավում եմ, որ չեմ հետևել ձեր հրահանգներին, - շշնջաց նա՝ վախենալով, որ իրեն կարող են լսել:
- Մոտեցիր դռանը, ես այստեղ եմ, - եղավ հրամանատարի պատասխանը:
- Ինչպես, հենց հիմա՞, - զարմացավ Ջեյսընը:
- Այո, հենց հիմա: Ես շարունակ քո կողքին էի, պարզապես սպասում էի, որ ինքդ հասկանաս, թե ինչ ես արել, և օգնություն խնդրես: Հիշո՞ւմ ես, տարիներ առաջ ես փրկագին վճարեցի՝ քեզ թշնամուց ազատելու համար:

Ջեյսընն իսկույն մոտեցավ դռանը՝ լավ հիշելով այն մեծ զոհողությունը, որ հրամանատարն արեց իր փրկության համար: Հավատարիմ խոստմանը՝ հրամանատարն իսկույն բացեց դուռը, գիրկն առավ Ջեյսընին և տարավ՝ կրկին պատվիրելով նստել «Ճշմարիտ և մաքուր» նշմամբ գնացքը: Վերհիշելով տեղի ունեցածը՝ Ջեյսընը զարմանում էր, թե ինչքան հիմար էր եղել՝ նստելով թվացյալ գեղեցիկ ու հարմարավետ գնացքը՝ չմտածելով, թե այն ուր է տանում:
«Իսկ արդ, ի՞նչ պտուղ ունեիք այն ժամանակ, որի համար այժմ ամաչում եք, որովհետև դրանց վախճանը մահ է» (Հռոմ. 6:21):

«Ինչ որ մարդս սերմանում է, նույնը կհնձի. ով սերմանում է իր մարմնի համար, այդ մարմնից էլ կհնձի ապականություն, իսկ ով Հոգու համար է սերմանում, այդ Հոգուց էլ կհնձի հավիտենական կյանք» (Գաղ. 6:7-9):

«Ինչ որ ճշմարտությամբ է, ինչ որ՝ պարկեշտությամբ, ինչ որ՝ արդարությամբ, ինչ որ՝ սրբությամբ, ինչ որ՝ սիրով, ինչ որ՝ բարի համբավով, ինչ որ՝ առաքինությամբ, ինչ որ՝ գովությամբ, այն խորհեցեք» (Փիլիպ. 4:8):